EEN CAMPERTRIP DOOR HET OOSTEN VAN CANADA

In juni en juli van 2012 hebben we een geweldige vakantie gehad in Oost Canada / Maine. In totaal hebben we ruim 2.700 km gereden en vanaf de eerste tot de laatste dag hebben we mooi weer gehad. In Toronto en Ottawa aan de warme kant (graad of 32) maar daar hoor je ons niet over klagen. Een dag heeft het een beetje geregend en dat was precies de dag dat we de langste reis hebben gemaakt, van Niagara Falls naar Gananoque.
Route Oost Canada Final weergeven op een grotere kaart De reis bestond uit een mooie combinatie van steden en natuur. Van de steden die we gezien hebben vonden we Quebec de leukste / mooiste. Het is een gezellige oude, ommuurde stad met gezellig pleintjes en straatartiesten. Ook Halifax vonden wij erg leuk. Een groene stad met een mooie boardwalk aan het water en een fort bovenop de heuvel. Ottawa is echt de hoofdstad, wat statiger met alle bezienswaardigheden op loopafstand van elkaar. Hoewel we maar een dag in Toronto zijn geweest vonden we dit de minst leuke stad. Qua natuurschoon maken de Niagara Falls veel indruk, ondanks de kermis die er om heen gebouwd is. Ook Fundy National Park is erg mooi. Hier hebben we een paar heerlijke hikes gedaan. Acadia Park was ook heel mooi, maar wel erg toeristisch. In Fundy Park hadden we meer het idee echt in de natuur te zijn. Een van de hoogtepunten was

natuurlijk elanden spotten rond Moosehead Lake. Het gebied in het noorden van de staat Maine is sowieso erg mooi. Voordeel van een stukje US meepakken is natuurlijk dat we even zijn gaan shoppen in een Mall en daar hebben we onze slag geslagen. Nadeel was dat we bij Niagara Falls ruim een uur hebben moeten wachten op onze visa waiver maar dat was ook wel weer een leuke ervaring. Los van de dieren die we in gevangenschap (parc omega) gezien hebben, hebben we heel wat wildlife gespot. Uiteraard de elanden, maar ook heel veel chipmunks, bruine eekhoorns, zwarte eekhoorns, korhoenen, een vos, hazen, herten, bald eagles, zeehonden, dolfijnen, een vinvis, kolibries, zeesterren en krabben. We zijn slechts een keer fout gereden en dat was omdat we het foute adres hebben ingevoerd. Verder heeft de Tomtom ons prima geholpen. Een aantal keer zijn we naar vooraf gereserveerde campings gereden, maar we zijn ook een aantal keer op de bonnefooi naar een camping gegaan. Dit ging altijd goed. De meeste campings waren mooi in de bossen en met prima faciliteiten (een uitzondering daargelaten). Vooral de camping in Ottawa was erg mooi en van daaruit was de stad prima bereikbaar. De Canadezen zijn in zijn algemeenheid wat makkelijker

benaderbaar dan de Amerikanen en we hadden regelmatig aanspraak omdat we een British Columbia nummerplaat hadden. We moesten dan vaak uitleggen dat we van nog verder kwamen... Ook de sfeer in Canada vinden wij wat relaxter en gemoedelijker dan in de US. Verder zijn er ook veel overeenkomsten. We zijn heel vaak bij de Tim Hortons geweest voor een lunch of een koffie. Een geweldige winkelketen die vaak de Starbucks van Canada genoemd wordt, maar de prijs/kwaliteit verhouding van Timmie is toch wel een stukje beter. Verder hebben we heerlijk gegeten, een aantal keer bij de camper (barbecue) en een aantal keer bij restaurantjes. Richard heeft 3 keer een kreeft gegeten en vooral de laatste in Halifax was heerlijk, voorafgegaan door een paar oesters. De meiden hebben veel spareribs gegeten, zowel van de barbecue als in restaurants. Al met al een heerlijke vakantie waar we nog vaak aan terug zullen denken. Alleen die muggen... Alle 'live' blog volgers hartelijk dank voor de reakties. Het is altijd leuk om de berichtjes te lezen.

DAG 22 - DE TERUGREIS

Vanochtend moeten we voor tienen de camper inleveren bij Canadream. Het depot van Canadream zit op 5 minuten rijden van onze camper, dus we hoeven niet te haasten. We ontbijten nog een keer lekker in het zonnetje, maken de laatste dingen schoon, dumpen

het afvalwater en om 9.45 zijn we bij Canadream. We parkeren 'onze' camper naast een heleboel andere en melden ons bij de receptie. De Canadream mevrouw doet een grondige inspectie, maar alles is in orde. Mooi! We krijgen onze borg terug en moeten een half uurtje wachten op onze chauffeur voor een ritje naar het vliegveld van Halifax. Ondertussen bekijken we nog een paar campers die te koop staan en zien een hele leuke staan. Over een jaar of 15 kopen we er een en gaan we elk jaar een paar keer naar New England op vakantie! Het ritje naar het vliegveld wordt netjes door Canadream verzorgd en we hebben tijd genoeg om onze laatste dollars op het vliegveld op te maken. We hebben eerst een vlucht naar Toronto. Op het vliegveld van Toronto hebben we ruim een uur om op de vlucht naar Dusseldorf te stappen en dat is een mooie overstaptijd; niet te lang en niet te kort. We gaan nog voor een laatste keer naar de Tim Hortons (hoe vaak zijn we daar geweest?). Vervolgens vliegen we zo'n beetje over Halifax heen terug naar Dusseldorf. Daarna vliegen we ook nog over Arnhem heen. Wel zonde van al die reistijd, maar ja. De vluchten gaan verder prima en we vermaken ons met de persoonlijke entertainment, behalve Monique want bij haar doet ie het niet. Lang leve de iPad met filmpjes er op. Om 6.00 landen we keurig op tijd en als we naar buiten lopen, staat de auto al op ons te wachten. Na bijna 18 uur onderweg zijn we zaterdagochtend weer lekker thuis!

DAG 21 - INPAKKEN, SCHOONMAKEN EN... ZWEMMEN

Vandaag al weer de laatste dag. Het wordt een rustig aan dag. Het weer is opnieuw prima. Graad of 25 met een lekker briesje. ’s Morgens sukkelen we lekker aan en na het middaguur gaan we de koffers inruimen. We nemen terug een extra stuk bagage mee dus alle gekochte kleren passen er prima in. Als we alle kastjes leeg hebben, gaat Richard

met de meiden nog even lekker zwemmen. Het is vandaag aanzienlijk drukker dan de vorige keer, maar het is heerlijk in het water. Monique gaat ondertussen de camper schoonmaken en komt na een uurtje of 2 ook naar het strand. De camper is ook weer klaar. Onze laatste avondmaal is nog een barbecue; we hebben nog hamburgers en een paar worstjes. Samen met coleslaw en paprika, tomaat en komkommer een prima maal. Alles moet op vandaag, dus tussendoor hebben we al het nodige gesnoept. Ook het hout moet op dus we steken nog een keer een (mega) kampvuur aan. ’s Avonds nog een spelletje voor het slapengaan en morgen niet te laat er uit. We moeten voor tienen de camper inleveren. Canadream zit zo’n beetje om de hoek, dus we willen morgen om 9.30 wegrijden. Rustig aan dus.

DAG 20 - HALIFAX

Vandaag zijn we Halifax ingegaan. We hadden er natuurlijk al wat van gezien toen we (per ongeluk) de brug over gereden en dat zag er leuk uit. Op ongeveer 5 minuten lopen vanaf

de camping vertrekt een bus die ons in de buurt van de ferry terminal afzet. Vandaar is het een minuut of 10 varen naar de overkant en de ferry zet ons midden in het centrum af. Een leuke manier om naar de stad te gaan dus. Ze hadden vandaag matig weer voorspeld, maar daar klopt niets van. Het is een prachtige dag en soms wel erg warm zelfs. Het centrum van Halifax wordt met name gevormd door een boardwalk langs het water. Aan de boardwalk zitten allerlei restaurantjes en winkeltjes, en er is van alles te doen. Wij gaan eerst het Maritime Museum in. Daar zien we een 3D film over de Titanic en er staat een echte deckchair van de Titanic. Halifax heeft een belangrijke rol

gespeeld in het bergen van de lichamen en de wrakstukken na de ramp. Titanic is ongeveer 1.000 km voor de kust van Halifax vergaan en Halifax was dus de dichstbijzijnde fatsoenlijke stad. Er liggen ook ruim 150 mensen begraven in Halifax die bij de ramp zijn omgekomen. Al met al een informatief en leuk museum, inclusief een bezoek aan een echte stoomboot. Daarna zijn we wat gaan lunchen aan het water en zijn we richting de Citadel gelopen. De Citadel is een fort gebouwd op een heuvel door de Engelsen en Schotten. Als we binnenkomen

valt gelijk op dat er allemaal mensen in kledingdracht lopen. Dit zijn medewerkers van het fort die je van alles kunnen vertellen over het fort en de soldaten. Als we er zijn vindt er nog een soort demonstratie plaatsen met veel geweer en kanonvuur. Alles onder begeleiding van doedelzak muziek. Een waar spektakel. Daarna lopen we nog wat rond in het fort en gaan weer terug naar de binnenstad. We komen terecht in de Historic Properties, een wijkje met oude gebouwen waar nu allemaal winkeltjes in zitten. Morgen begint in Halifax een evenement met oude zeilschepen en een aantal daarvan varen nu al de haven binnen. We zien er dus al een stuk of wat liggen en kunnen ze vanaf de kade bewonderen. We zien een mooi terrasje en na al dat gewandel bij deze temperaturen zijn we wel toe aan een sapje. We besluiten hier ook maar gelijk te gaan eten en krijgen er geen spijt van. Het is een heerlijk seafood restaurant

en Richard eet voor de laatste keer kreeft. Helaas waren de kleintjes op, dus het werd er een van 800gr. We pakken de bus weer naar de camping en zijn om een uur of 10 terug. We laten ons nog even lek prikken door de muggen en gaan weer lekker slapen. Morgen de laatste volle dag. Nog even relaxen, de camper schoonmaken en koffers pakken.

DAG 19 - DE LAATSTE ETAPPE, NAAR HALIFAX

Vandaag is de laatste reisdag. We rijden van Hopewell Rocks naar Halifax, in totaal een uurtje of 4 rijden. We staan eerst rustig op en Richard loopt nog even de mooie camping

over. De camping ligt tussen twee meertjes en de zee in. Om een uur of 11 rijden we weg. Onderweg maken we twee stops bij de Tim Hortons, een keer voor koffie en een keer voor de lunch. De Tim Hortons is een soort Starbucks van Canada, maar dan aanzienlijk goedkoper. Verder is de weg naar Halifax niet zo bijzonder. Halifax bestaat eigenlijk uit twee delen; Halifax en aan de overkant van het water Dartmouth. We hebben het adres ingegeven in de Tomtom, maar als we op een gegeven moment de brug over het water opgestuurd worden, krijgen we toch langzaam het gevoel dat we verkeerd rijden. Wij zijn zo ongeveer in het centrum van Halifax aanbeland en dat is

niet zo prettig met een camper! Het blijkt dat we het mailingadres van de camping hebben ingegeven in plaats van het fysieke adres. Toch nog een keer fout gereden deze vakantie. Gelukkig kunnen we nog net keren voordat we echt het centrum inrijden en we nemen snel de (tol)brug weer terug over het water. Daarna weten we de camping snel te vinden. Uiteindelijk zijn we er aan het eind van de middag. We hebben in ieder geval al wat van Halifax gezien. De meiden gaan nog even zwemmen in het (prachtige) meertje bij de camping. Morgen gaan we Halifax verkennen.

DAG 18 - FUNDY, CAPE ENRAGE EN HOPEWELL ROCKS

Vandaag begon de dag met een avontuur! Omdat het vanmorgen miezerde hebben we in de camper ontbeten. Voor het eerst dat we binnen gegeten hebben deze vakantie. Om

een uur of 11 rijden we van de camping af en als we nog op de camping zijn, ineens paniek in de tent! "Help, er zit een vogel binnen!" schreeuwen Iris en Susan. We zetten de camper stil en alle deuren open en wat blijkt, het is geen vogel maar een vleermuis. Nog meer wildlife! Hij is zelf ook niet op zijn gemak en na wat heen en weer gefladder vliegt ie uiteindelijk de deur uit. De meiden moeten nog even bekomen van de schrik en we kunnen weer verder. De vraag is natuurlijk; was hij vannacht ook al binnen en waar zat hij toen? Na al deze tumult rijden we weer verder het park in. We doen nog twee korte hikes. De eerste heet Dickson Falls en is een wandeling van ongeveer een half uur die afdaalt naar een heel mooi watervalletje. Verder is het pad helemaal onder het bladerdak. De waterval zelf is een meter of 10 hoog en het is een heel idyllisch plaatje. Na de waterval loopt het pad nog een tijdje langs het riviertje. Als we

klaar zijn rijden we nog naar Herring Beach, een afdaling naar een strandje. Nu zien we de kustlijn vanaf beneden, in plaats van vanaf boven. Het is leuk om even op het strand te lopen en tegen de kliffen aan te kijken. We lopen weer naar boven en verlaten het park. Aan de rand van het park ligt het kleine stadje Alma. Hier parkeren we ons gevaarte en hebben een heerlijke (seafood) lunch en de meiden eten nog een heel lekker dessert (homemade pie). Tijdens het eten zien we nog een aantal kolibries voor het raam. Daarna gaan we op weg naar Hopewell Rocks, maar we komen eerst nog langs Cape Enrage, een mooi uitzichtpunt op een kaap, dus 360 graden

uitzicht. Bovenop de kaap staat een mooi vuurtorentje. We dalen ook nog af naar het strand, wat helemaal vol ligt met stenen. Het lijkt net een maanlandschap. We bouwen onze eigen inukshuk (een Canadese hoop stenen, zie foto). Daarna rijden we door naar Hopewell Rocks. Dit is een stuk kustlijn met hele grillige rotsen gevormd door het extreme getijde verschil. Er zijn ook zogenaamde ‘flowerpot rocks’ die veel weg hebben van een bloempot, omdat er bovenop bomen en planten groeien. Het is eb als we er aankomen en het is heel apart om op de zeebodem te lopen en de rotsen van onderen te bekijken. Richard en Susan lopen nog naar de kustlijn en raken bijna onze schoenen kwijt in de modder. We zakken tot onze enkels weg! We lopen de rotsige kustlijn een stuk af en het is echt schitterend hier! Op de weg hiernaartoe zijn we al langs een camping gereden die we weer opzoeken als we klaar zijn. Het is een prima camping waar we een nachtje verblijven voordat we de laatste etappe naar Halifax maken.

DAG 17 - SUSANS VERJAARDAG EN FUNDY PARK

Vandaag is de eerste dag dat we de deur open doen en dat het weer een beetje Nederlands is. Het is betrokken en redelijk koel, maar nog wel warm genoeg voor een korte broek. Vandaag is Susan jarig en wordt 10 jaar! Daarom mogen ze vandaag eerst

lekker uitslapen en maken we Susan wakker met een ‘Er is er een jarig, hoera, hoera’. Na het grote kado (iPod) hebben we nog wat kleine kadootjes (bedeltje en oorbelletjes). We ontbijten en de wolken breken al weer open. Het wordt weer mooi weer vandaag. We rijden naar een Tim Hortons en daar eten we Susans verjaardag taartje. Ze kiest een chocolate chip muffin uit en we zetten er een kaarsje in. Daarna rijden we naar de Walmart, want we hebben weer het een en ander nodig. Alleen gaat deze pas om 12.00 uur open en dus spelen we op de parkeerplaats een half uurtje een spelletje tot hij open gaat. Vervolgens is Fundy National Park het volgende doel. Het is maar een uurtje rijden, dus we zijn er om een uur of 2. De voorkeurs camping is vol, dus het wordt de tweede keus; Chignecto campground. Het blijkt echter een fantastisch mooie camping te zijn, midden in de bossen en met veel privacy. We doen een snelle lunch met soep en eitjes en gaan verder het park in. Vanmiddag willen we Matthews Head Trail wandelen, een 4,5 km wandeling langs de (stijle) kust. We

overleggen even met de meisjes, maar die zien dat ook wel zitten. Het is een kwartiertje rijden van de camping en we zetten de camper op de parkeerplaats. De wandeling voert ons eerst door dichte bossen met zowel loof- als naaldbomen. We zien verschillende eekhoorntjes, en het is er echt prachtig groen. Het begin gaat flink naar beneden, dus we moeten ook nog een keer flink omhoog. Na ongeveer 1½ km komen we bij de kust uit. De uitzichten zijn echt adembenemend! Wat een mooie kustlijn. Vanaf het water loopt het een meter of 50 loodrecht omhoog, met af en toe een soort strandje er tussen. Het is eb als we er lopen dus we zien ook al wat eilandjes

die bij eb meer rotsen zijn. Onderweg komen we 3 keer andere mensen tegen. Zo onder de bomen is het een prima temperatuurtje. Als we verder lopen komen we nog een keer of 3 een mooi uitzicht over de kust tegen. Dan lopen we weer landinwaarts. De laatste kilometer had er van Iris wel vanaf gemogen, maar Susan stapt lekker door. Ongeveer 2 uur en een kwartier nadat we begonnen zijn, zien we de camper weer staan. Moe en voldaan gaan we even lekker zitten en eten een ijsje. Daarna rijden we weer terug naar de camping. We steken de barbecue aan en genieten van een lekkere sparerib en spiesjes. Het kampvuur gaat nog even aan bij een lekker bakkie koffie. Morgenochtend blijven we nog in het park en daarna rijden we naar Hopewell Rocks en zoeken daar een camping.

DAG 16 - WHALE WATCHEN EN NEW BRUNSWICK

Vandaag hebben we een whale watch cruise geboekt om 10.00 uur. Het is een mooie tijd, maar ondanks dat het op loopafstand van de camping is, moeten we nog aardig stressen

om op tijd te zijn. Maar het lukt en om 10.00 uur gaan we aan boord. We gaan met een catamaran en de groep is klein, dus we hebben alle ruimte aan boord. We verlaten het haventje en zien de camping nog een keer vanaf de boot. Na een half uurtje varen komen we langs een klein eilandje waar allemaal zeehonden liggen te zonnen. Het ziet er heel schattig uit. Ze houden ons in de gaten, maar maken zich verder niet druk om ons. Na weer een kwartiertje komen we bij een ander eiland waar een aantal soorten meeuwen broeden en waar een aantal ‘bald eagles’ wonen. We spotten ze op de rots en even later vliegen ze op. Grappig om te zien dat de eagles

verjaagd worden door de meeuwen die hun jongen beschermen. Ook heel mooi om die dieren te zien vliegen. Daarna varen we verder de oceaan op, op zoek naar walvissen. Op de eerste plek waar we komen is geen walvis te zien. We dobberen een minuut of 10 rond, maar onze kapitein besluit om een stukje verderop te gaan kijken. We zetten koers naar Campobello eiland en als we daar aankomen, komen we terecht in een school ‘porpoises’, een soort dolfijnen die in groepen jagen. Het ziet er heel leuk uit en ze zwemmen om onze boot heen. Daarna zien we al snel een ‘fin whale’! Als hij ademhaalt, spuit hij in de lucht. Het volgende uur zijn we druk om de fin whale (het op een-na-grootste dier ter wereld) achterna te varen en we zijn een aantal keer dicht in de buurt. Een keer hebben we zelfs bijna een

botsing en zwemt hij heel dicht langs de boot. Een prachtig gezicht. Het lukt niet echt om er mooie foto’s van te maken, maar het was een hele leuke ervaring. We varen weer terug naar de haven en onderweg krijgen we hot chocolate (het was koud op het water!) en krijgen we een aantal zeedieren te zien die ze meegenomen hebben in een koelbox, zoals zee-egels, krabbetjes en zeekomkommers. Als we terug zijn eten we nog een lekkere lunch in een van de leuke restaurantjes in St. Andrews en stappen we in de

camper om richting Fundy Park te rijden. De rit er naar toe is wederom prachtig. Het landschap is bergachtig en doet denken aan Zuid Duitsland. Als we van de snelweg afslaan om op zoek te gaan naar een camping komen we eerst langs een covered bridge en vervolgens over een covered bridge. De camping in het Fundy Park zelf heeft (het is zaterdag!) alleen nog unserviced sites over en we kiezen er voor om op een camping op een half uurtje afstand van het park te gaan staan. Het is een prima camping en we hebben het laatste plaatsje! De camping heeft een prima zwembad en na een frisse duik gaan de chicken wings op de barbecue. Om een uur of 9 betrekt het en wordt het ineens een stuk koeler.Lekker binnen nog even een spelletje doen dus.

DAG 15 - ST. ANDREWS, TERUG IN CANADA

Vandaag gaan we terug Canada in. Na een rustige start, vertrekken we vandaag richting Canada. We kiezen er voor om niet over de Interstate te rijden, maar de scenic highway langs de kust. En daar krijgen we geen spijt van. Het duurt wel een half uurtje langer,

maar het levert hele mooie uitzichten op. De kust van Maine is heel grillig en de weg komt steeds langs inhammen met vergezichten de oceaan op. Een hele mooie weg dus. Vlak voor de grens gooien we de tank nog een keer vol. De benzine is in de US toch snel een kwart goedkoper dan in Canada en we moeten nog van onze US dollars af. We steken om een uur of 1 de grens over bij Calais nadat we een kwartiertje hebben moeten wachten tot we aan de beurt zijn. Canada in rijden gaat echt een heel stuk soepeler dan de US in rijden. We hadden een hele aardige grensmeneer die meer geïnteresseerd was in hoe de camper beviel dan wat we allemaal bij ons hadden. We maken aan de grens ook nog een reis door de tijd, want in New Brunswick is het een uur later dan in Maine. Nadat we de grens overgestoken zijn is het nog een half uurtje rijden naar St. Andrews waar we een overnachting gereserveerd hebben op een oceanfront camping. We krijgen een plekje toegewezen aan de kust met een echt schitterend

uitzicht op de zee. Als we aankomen is het getij redelijk laag en we lopen zo van onze plek af het strand op. We kunnen zeker een meter of 50 het strand op tot aan het water. Als we daar staan zien we het water stijgen. Richard gaat aan de waterlijn staan en neemt een grote stap. Na ongeveer 1½ minuut komt het water al weer tot aan de voeten! We zijn aan het begin van de Bay of Fundy waar het grootste getijde verschil ter wereld is. Aan het eind van de bay is het verschil liefst 16 meter. Elk etmaal stroomt het water twee keer in en uit de baai. De camping is heel mooi en we proberen nog een nachtje bij te boeken maar helaas, dat lukt niet. In ieder geval niet aan

de Oceanfront. Dus we gaan morgen toch maar weer verder. Maar niet voordat we een Whale Watch Cruise gaan doen! Deze hebben we vast gereserveerd voor morgenochtend om 10.00 uur. Nadat Monique een was gedraaid heeft gaan we richting het centrum van St. Andrews. Het is echt een heel schattig vissersplaatsje met een vuurtorentje en een haventje. Rondom het haventje liggen allemaal restaurantjes en wij gaan eten bij The Gables. We zitten heerlijk op een vlonder en op het menu staat uiteraard kreeft. Dat is dus smullen! Ze hebben ook lekkere cakes en pies als dessert en we hebben heerlijk gegeten. Als we na het eten weer terug lopen naar de camping is het vloed. Het water komt nu helemaal tot aan de boulevard. Waar we eerder nog een meter of 50 het strand op konden, is er nu van het strand niets meer over. Heel apart. We kruipen er (ondanks het tijdverschil) niet te laat in want morgen moeten we redelijk vroeg op. Hopen dat we walvissen zien!

DAG 14 - ACADIA NATIONAL PARK

Vandaag gaan we Acadia park in. Richard had als doel gesteld om de bus van 9.00 uur te halen, maar het werd uiteindelijk de bus van 9.30. Niet slecht dus… Na een half uurtje kwamen wij het Visitors Centre aan. Na even overlegd te hebben met een Park Ranger

besluiten we de Great Head Trail te wandelen. Dit is een ‘moderate’ hiking trail die begint op het mooie zandstrand. We nemen de bus naar Sand Beach en daar gaan we eerst even lekker pootje baden. Het is een prachtige baai met een mooi wit zandstrand. Het water is wel behoorlijk koud. Aan het eind van het strand is een stenen trap wat het begin van de trail is. Volgens de beschrijving is de trail een uur, maar wij doen er bijna 2 uur over. Enerzijds omdat we het lekker rustig aan doen en soms even van het pad afgaan, anderzijds omdat onze gids (Susan) ons een keertje de verkeerde kant op stuurt. Maar dat geeft verder niets, want het is een prachtige route. De route is een ‘rondje’ rondom een soort rots die grenst aan het water. Het hoogste punt van

de route is 45 meter, dus wel met een beetje klim en klauterwerk, maar niets wat we niet aan kunnen. Bovenop de berg is er een prachtig uitzicht over de zee en over de baai. De tocht is het merendeel door de bossen met een heerlijke zeebries er bij. Ondanks dat de route ‘moderate’ is, zijn we na afloop toch best moe. We pakken de bus naar de volgende stop; Thunderhole. Dit is een door erosie uitgesleten rots die bij vloed en goede golven een geluid maakt net als de donder. Als wij er zijn is de zee rustig en valt het wel mee met de donder. Maar toch wel mooi om te zien. Daarna hebben we het wel een beetje gehad, en we pakken de bus naar Bar Harbor, het

enige stadje op het eiland. Het is een lieflijk stadje met een jachthaven, maar wel erg toeristisch. Hier eten we om een uur of 15.30 (is het nou lunch of diner?) lekkere verse vis. We lopen nog wat door het stadje en pakken dan de bus weer terug naar de campground. In eten hebben we geen zin meer, dus het diner bestaat uit een bakje Ben&Jerry ijs. We dubben een beetje of we nog een dagje Acadia doen en wellicht een Whale Watch vanuit Bar Harbor, maar uiteindelijk beslissen we om morgen weer verder te gaan. De volgende stop is St. Andrews in New Brunswick, dus we gaan

Canada weer in. We hebben nog wel wat US dollars over, maar dat is best een goede belegging tegenwoordig. We vonden Acadia een heel mooi park, ook al hebben we er maar een stukje van gezien. Misschien komen we hier nog wel een keertje terug…

DAG 13 - SHOPPEN EN DE ZEE

Vandaag verlaten we Moosehead Lake (we hebben nu toch Moose gezien) en rijden naar de kust, naar Acadia National Park. Acadia National Park is na Yosemite het meest bezochte park van de US. We doen vanochtend weer rustig aan en rijden rond een uur of

10 weg. De route vandaag is weer prachtig. Door beboste bergen met meertjes en riviertjes rijden we langzaam de hogere bergen uit. De totale rit duurt een uur of 3, maar zo ongeveer halverwege komen we door Bangor, een van de grootste steden van Maine. En van te voren hebben we al uitgezocht dat we in Bangor twee interessante dingen te doen hebben; langs het huis van Stephen King rijden en …….. shoppen! Er zit een prima shopping mall in Bangor met onder andere een Gap, een Abercrombie en een Aeropostale. Dit is dan ook onze eerste stop en we slaan onze slag. In alle drie de genoemde winkels komen we met tassen naar buiten. Het is dan ook maar goed dat we heen zijn gevlogen met drie koffers en terug kunnen met vier! Bij de Radioshack halen we ook nog een iPod voor Susans verjaardag. Omdat we er zo rond

lunchtijd zijn eten we gelijk een lekkere sandwich in de mall. Een prima stop zo halverwege dus. Als we naar buiten lopen is het weer lekker warm geworden, we denken zo’n 30 graden. Toch wel iets warmer dan bij Moosehead Lake wat een stuk hoger lag. We rijden weer naar Bangor en zoeken het huis van Stephen King nog even op. Het is een mooi huis, maar niet superbijzonder. Grappig is wel het hek voor het huis met spinnen en vleermuizen er in verwerkt. Daarna rijden we richting de kust, naar Mount Desert Island waar Acadia National Park is gevestigd. Het is nog maar een uurtje vanaf Bangor en we komen er eind van de middag aan. We rijden naar de KOA en er is gelukkig nog plek genoeg. De camping ligt prachtig aan de kust (daarom heet ie vast Oceanside) en we hebben een plekje zo’n 50 meter van de waterlijn. We krijgen van de campingmevrouw al wat uitleg over hoe we het beste het park kunnen bezoeken, want dat gaan we morgen doen. We gaan eerst even pootjebaden en daarna is het tijd voor het diner. Wat de campingmevrouw ons ook vertelde is, dat er op de camping een Lobsterman staat die verse kreeften stoomt. Dat willen we ook! Dus we halen 2 kreeftenmenu’s

(met corn en coleslaw) en nemen die mee naar de camper. Heerlijk zo’n verse kreeft! Voor Iris en Susan warmen we de spareribs op die we gisteren meegenomen hebben van het restaurant (doggybag!). Na het eten lopen we nog even naar de waterlijn voor de sunset. Je kunt de zon net niet in de zee zien zakken, maar het is wel een mooi gezicht. We komen zo waar een Nederlands gezin tegen die ook een rondreis door Canada en Noordoost USA maken. Een kampvuurtje en een paar spelletjes sluiten de dag weer af. Morgen Acadia park in.

DAG 12 - ELANDEN!

Omdat we nog geen enkele eland gezien hebben, zowel niet in Omega park als tijdens onze vorige vakantie in de USA begonnen we langzaamaan te geloven dat elanden helemaal niet bestaan en dat alles alleen maar verzonnen is om elanden spullen te kunnen verkopen. Tijd om het tegendeel te bewijzen dus. Vandaag hebben we een Moose safari geboekt.

We konden kiezen uit de 6 AM tour of de 4 PM tour. Uiteraard kiezen we voor de laatste, zodat we de rest van de dag lekker rustig aan kunnen doen. We slapen dus lekker uit en relaxen bij de camper op de mooie camping. De camper staat op een plekje met zowel schaduw als zon, dus ideaal voor relaxen. Na de lunch pakken we alles in en rijden naar het dorpje. Daar lopen we een paar leuke winkeltjes in en naar Northwoods Outfitters waar we de tour geboekt hebben. We gaan samen met nog een meneer en onze gids in een busje en rijden een flink eind de bossen in. Na ongeveer een uurtje rijden komen we bij een meertje waar we heel zachtjes naar toe moeten sluipen om te kijken of er elanden zijn. Helaas geen eland te bekennen. We

stappen weer in de auto om naar het volgende meertje te rijden, maar die wordt al druk bevaren, dus de kans dat daar een eland opduikt is klein volgens onze gids. Onze gids is overigens een soort vrouwelijke uitvoering van Crocodile Dundee, maar geeft heel veel leuke informatie over elanden en andere dieren die voorkomen. We gaan weer terug naar meertje 1 en gaan daar toch het water op in een kano. Richard en Susan in een kano; Monique en Iris in een kano en de meneer met de gids in de derde kano. We moeten eerst de plas oversteken, maar dat blijkt niet mee te vallen. Er staat behoorlijk veel wind en het lukt maar zeer moeilijk om te sturen zonder een goede (en zware)

peddelaar voorin. We besluiten dan ook maar om het peddelen te laten voor wat het is na een kwartiertje en de tour met de auto voort te zetten. Onze gids blijkt goed de weg te weten want we rijden over allemaal hele smalle en niet zo comfortabele weggetjes. In de winter zijn dit paden voor de sneeuwscooters weet ze ons te vertellen. Na een uurtje rondgereden te hebben beginnen we de moed op te geven. We hebben al wel een aantal hazen gezien, herten, grouses (wat is dat eigenlijk in het Nederlands?) en een vos, maar nog altijd geen eland. De weg is wel schitterend door de bergen en ik vraag haar om even te stoppen voor een fotomomentje van het

uitzicht. We rijden nog wat verder en ineens steken voor ons een moeder eland met een kalf de weg over. Ze bestaan echt! Heel langzaam stappen we de auto uit en sluipen richting de dieren die zich gewillig laten fotograferen. Ze eten wat en uiteindelijk gaan ze liggen in het hoge gras, wat volgens onze gids uitzonderlijk is, omdat ze zich dan wel erg op hun gemak moeten voelen zo dicht bij mensen. Het is echt een prachtig gezicht om ze te zien lopen en eten. Eindelijk elanden gezien! Na een minuut of 5 foto’s genomen te hebben stappen we voldaan weer in de auto. De stemming is ineens omgeslagen. Wat uit leek te lopen op een drama is ineens geslaagd. We keren terug naar Greenville en onderweg zien we aan een redelijk grote weg ineens een aantal auto’s stilstaan. Dat kan maar een ding betekenen: nog een eland! Een stukje van de weg staat zij rustig te grazen en laat zich prima fotograferen. Al met al dus een zeer geslaagde tour. Om een uur of 8 zijn we terug in het dorp en eten we nog lekker spareribs bij een restaurantje aan het meer. Daarna nog even de camper in het donker de camping oprijden en de dag is weer voorbij. De missie van deze vakantie is geslaagd. Richard heeft een echte eland gezien.

Moosehead Lake

DAG 11 – VAN QUEBEC NAAR MOOSEHEAD LAKE IN DE USA

Na de drukke dag van gisteren doen we vanochtend rustig aan. Gisteren is bijna iedereen naar huis gegaan dus het is erg rustig geworden op de camping. We hebben overwogen om nog een dag in Quebec te blijven en een paar watervallen in de buurt te gaan bekijken, maar we beslissen toch om vandaag naar Moosehead Lake te rijden, in Maine USA. Na een ontbijtje in het zonnetje rijden we om ongeveer 11.00 uur van de camping af. De totale rit is nominaal ongeveer 3½ uur rijden, maar inclusief alle stops doen we er ongeveer 5 ½ uur over. De rit zelf is echt schitterend. Zowel het zuiden van Quebec als het noorden van Maine zijn echt ongelooflijk mooi. Bergachtig landschap met veel bossen, rivieren, meren, watervalletjes, etc. Het is ook nog heerlijk weer met een mooie blauwe lucht achter de bomen is het de mooiste rit tot nu toe. Na ongeveer 2 uur komen we bij de grens met de USA. We moeten een minuut of 15 wachten voordat we aan de beurt zijn, maar dan gaat het voorspoedig.

We hebben een hele aardige grensmeneer en na het stellen van een aantal (standaard) vragen zoals of we wel eens gearresteerd zijn, wat we komen doen in de US en hoeveel geld we bij ons hebben, wil hij nog even de camper van binnen zien. Hij checkt de koelkast en daarna kunnen we snel weer verder. Totaal oponthoud ongeveer een half uur. Aanzienlijk beter dus dan bij Niagara Falls. Maar ja, toen moesten we ook nog een visa waiver halen en nu niet meer. Na de grens rijden we de eerste parkeerhaven op die we tegenkomen. Het is een scenic parkeerhaven, en met recht. Naast de parkeerplaats is een mooie waterval. Na wat geklim en geklauter komen we aan de voet van de (ongeveer 20 meter hoge) waterval. Het is een heel mooi plekje en

een prima onderbreking van de reis. We maken even een soepje en een pizza warm en hebben een lekkere lunch. We vervolgen onze weg en als we in een dorpje komen, bezoeken we de lokale supermarkt. Als je de US in gaat mogen er geen verse levensmiddelen als groente, vlees en fruit mee, dus we moesten weer even inslaan. Het is nog ongeveer een uur rijden naar de camping bij Moosehead Lake en de weg er naar toe is echt prachtig. De benzinemeter loopt wel wat terug, dus we zijn blij als we in dit dunbevolkte gebied een tankstation tegenkomen. Tegen half vijf rijden we de camping op in Greenville, Maine. Het is een hele mooie camping midden in de bossen en wij hebben een prima plek. Ruim en met veel privacy. Bij de receptie pakken we wat foldertjes om te kijken wat we morgen gaan doen. Eén ding is zeker; we willen elanden

zien! Dus we boeken een Moose safari voor morgen. Samen met 4 anderen gaan we een minuut of 40 rijden naar een afgelegen meertje, waar we met de kano verder gaan, op zoek naar elanden. We zijn heel benieuwd of we ze gaan zien. We steken de barbecue en later het kampvuur aan en doen nog een spelletje (voor het eerst De Kathedraal gespeeld en Richard heeft gewonnen). Een prima reisdag en met zulke mooie wegen, is het reizen ook genieten.

DAG 10 - QUEBEC CITY

Vanmorgen stonden we op met prachtig weer. Susan is goed wakker geworden, nog wel een beetje keelpijn, maar geen koorts. Het is hier in Quebec duidelijk iets koeler dan tot nu toe, wat eigenlijk wel lekker is. Lekker ontbijten in het zonnetje dus.

Vanmorgen verlaten we de camping om een uur of 10 en rijden we, ongeveer een kwartiertje naar de veerboot van Levis naar Quebec City. Een erg leuke manier om naar Quebec te gaan, want vanaf de boot heb je een heel mooi uitzicht op de skyline van de stad. Bovendien wordt je middenin het oude centrum afgezet. Alleen het parkeren is een beetje duur, $ 30 voor een motorhome… Als je van de veerpont stapt waan je je gelijk in Frankrijk. Als we aanmeren zien we een groot cruiseschip liggen met een een Nederlandse vlag genaamd ‘Maasland’. Desondanks komen we geen Nederlanders tegen in de stad. Quebec is echt een schitterende stad die zo in Europa

zou kunnen liggen. Smalle straatjes, boutiekjes, schattige pleintjes, straatartiesten, noem het maar op. De stad heeft ook nog een originele stadsmuur, de enige stad in Noord Amerika boven Mexico stad die dit heeft. Boven Quebec torent het Frontenac hotel. Echt de blikvanger van de stad. Dit wordt dus een dagje van lekker slenteren door de straatjes. Het ene winkeltje is nog leuker dan de andere. Ze verkopen allemaal dingen rondom het thema ‘eland’. In Quebec zit ook een ‘cool as a moose’ winkel, dus daar slaan we onze slag. We eten een heerlijke lunch op een terrasje en slenteren weer door. We lopen nog naar de citadel, wat op het hoogste punt van Quebec is gebouwd. Van daaruit is er een prachtig uitzicht over de St. Lawrence River. Tegen het einde van de middag worden we het geslenter zat en pakken we nog een terrasje. Daarna pakken we de ferry weer terug en werpen we nog een blik op de Quebec.

Wat een leuke stad is dat! De camper staat weer op ons te wachten en we rijden terug naar de camping. Bij het restaurant (of eigenlijk snackbar) van de camping halen we een portie Poutine. Dit is de specialiteit van Quebec en dat moeten we natuurlijk een keer proberen. Poutine is frites, waarover stukjes kaas gesmolten zijn, waarna er een flinke kwak vleesjus over heen gedaan wordt. Een enorme kleffe hap, maar wel erg lekker! ’s Avonds is het een stuk koeler dan gisteravond en voor het eerst sinds we in Canada zijn trekken we lange mouwen aan. We stoken het vuur flink op, want het hout moet op. Morgen gaan we de grens over naar de US en dan mag er geen hout meegenomen worden. We meten de temperatuur van Susan nog een keer en die is prima in orde! De afgelopen 2 dagen had ze steeds ’s avonds koorts, maar nu dus niet meer. Het duurt nog wel even voordat ons vreugdevuur uit is, en dan gaan we lekker de koele camper in. Misschien maar een dekentje er over vanavond…

DAG 9 - VAN MONTEBELLO NAAR QUEBEC

Vandaag staat er wederom een reisdag op het programma. We zitten nu in de buurt van

Montebello op een (mooie) camping aan een riviertje en rijden vandaag naar Quebec. Een uurtje of 5 rijden in totaal. Als we opstaan voelt Susan zich prima. Vandaag douchen we voor het eerst in de camper. We staan alleen een beetje schuin en het water in de douchebak loopt niet naar het putje, maar de andere kant op. We doen rustig aan vanmorgen en bij de camping zit om de hoek een mooie supermarkt, dus we gaan eerst wat boodschappen doen. En wat pilletjes halen voor Susan die klaagt over keelpijn.

Waarschijnlijk heeft ze een keelontsteking. We vertrekken voor een redelijk lange reis vandaag en de tank is bijna leeg, dus eerst nog even volgooien. Wel even slikken als er $ 218 op de pomp komt te staan! Het is prachtig weer en de reis gaat verder prima. We passeren Montreal en onderweg eten we de macaroni die gisteren over was als lunch ergens op een parkeerplaats. Tussen Montreal en Quebec staan regelmatig waarschuwingen voor overstekende herten en elanden en niet voor niets, zo blijkt. Op een gegeven moment steekt er vlak voor ons een hert over de snelweg! Ik moet even inhouden en gelukkig komt hij (en wij) ongeschonden uit deze ontmoeting. Bij Quebec steken we de St. Lawrence River over en we schrikken even als er in het Frans iets over een detour staat op de borden. Gelukkig valt het allemaal mee

en vinden we de weg naar de brug gemakkelijk, mede dankzij de Tomtom. Om een uur of 5 rijden we de camping op en steekt Richard snel de barbecue aan terwijl Monique voor het eerst een was draait (lekker rolbevestigend!). De vanmorgen gekochte spareribs en worstjes smaken prima. Tijdens het eten krijgt Susan toch weer een beetje koorts. Ze maakt nog net mee dat we het haardvuur aansteken, maar daarna kruipt ze er toch weer vroeg in met een pilletje.