DAG 12 - ELANDEN!

Omdat we nog geen enkele eland gezien hebben, zowel niet in Omega park als tijdens onze vorige vakantie in de USA begonnen we langzaamaan te geloven dat elanden helemaal niet bestaan en dat alles alleen maar verzonnen is om elanden spullen te kunnen verkopen. Tijd om het tegendeel te bewijzen dus. Vandaag hebben we een Moose safari geboekt.

We konden kiezen uit de 6 AM tour of de 4 PM tour. Uiteraard kiezen we voor de laatste, zodat we de rest van de dag lekker rustig aan kunnen doen. We slapen dus lekker uit en relaxen bij de camper op de mooie camping. De camper staat op een plekje met zowel schaduw als zon, dus ideaal voor relaxen. Na de lunch pakken we alles in en rijden naar het dorpje. Daar lopen we een paar leuke winkeltjes in en naar Northwoods Outfitters waar we de tour geboekt hebben. We gaan samen met nog een meneer en onze gids in een busje en rijden een flink eind de bossen in. Na ongeveer een uurtje rijden komen we bij een meertje waar we heel zachtjes naar toe moeten sluipen om te kijken of er elanden zijn. Helaas geen eland te bekennen. We

stappen weer in de auto om naar het volgende meertje te rijden, maar die wordt al druk bevaren, dus de kans dat daar een eland opduikt is klein volgens onze gids. Onze gids is overigens een soort vrouwelijke uitvoering van Crocodile Dundee, maar geeft heel veel leuke informatie over elanden en andere dieren die voorkomen. We gaan weer terug naar meertje 1 en gaan daar toch het water op in een kano. Richard en Susan in een kano; Monique en Iris in een kano en de meneer met de gids in de derde kano. We moeten eerst de plas oversteken, maar dat blijkt niet mee te vallen. Er staat behoorlijk veel wind en het lukt maar zeer moeilijk om te sturen zonder een goede (en zware)

peddelaar voorin. We besluiten dan ook maar om het peddelen te laten voor wat het is na een kwartiertje en de tour met de auto voort te zetten. Onze gids blijkt goed de weg te weten want we rijden over allemaal hele smalle en niet zo comfortabele weggetjes. In de winter zijn dit paden voor de sneeuwscooters weet ze ons te vertellen. Na een uurtje rondgereden te hebben beginnen we de moed op te geven. We hebben al wel een aantal hazen gezien, herten, grouses (wat is dat eigenlijk in het Nederlands?) en een vos, maar nog altijd geen eland. De weg is wel schitterend door de bergen en ik vraag haar om even te stoppen voor een fotomomentje van het

uitzicht. We rijden nog wat verder en ineens steken voor ons een moeder eland met een kalf de weg over. Ze bestaan echt! Heel langzaam stappen we de auto uit en sluipen richting de dieren die zich gewillig laten fotograferen. Ze eten wat en uiteindelijk gaan ze liggen in het hoge gras, wat volgens onze gids uitzonderlijk is, omdat ze zich dan wel erg op hun gemak moeten voelen zo dicht bij mensen. Het is echt een prachtig gezicht om ze te zien lopen en eten. Eindelijk elanden gezien! Na een minuut of 5 foto’s genomen te hebben stappen we voldaan weer in de auto. De stemming is ineens omgeslagen. Wat uit leek te lopen op een drama is ineens geslaagd. We keren terug naar Greenville en onderweg zien we aan een redelijk grote weg ineens een aantal auto’s stilstaan. Dat kan maar een ding betekenen: nog een eland! Een stukje van de weg staat zij rustig te grazen en laat zich prima fotograferen. Al met al dus een zeer geslaagde tour. Om een uur of 8 zijn we terug in het dorp en eten we nog lekker spareribs bij een restaurantje aan het meer. Daarna nog even de camper in het donker de camping oprijden en de dag is weer voorbij. De missie van deze vakantie is geslaagd. Richard heeft een echte eland gezien.

Moosehead Lake